Negocjacje – 2001 (724)
Negocjacje – 2001 (724)
Technika: ołówek, papier
Wymiary: 48cm x 32,8cm
Rok: 2001
„Negocjacje – 2001 (724)” to intrygująca i wieloznaczna praca, która porusza temat interakcji międzyludzkich i procesu negocjacji. Kontrast między abstrakcyjną górną strefą a bardziej figuratywną dolną, a także zniekształcone postacie, budują wrażenie niepokoju i niepewności. Delikatna kreska ołówka i subtelne cieniowanie budują atmosferę tajemniczości. Tytuł nadaje pracy specyficzny kontekst, ale abstrakcyjny charakter kompozycji pozwala na wielorakie interpretacje. Jest to typowe dla stylu Andrzeja Bertrandta, który operuje sugestią i metaforą, pozostawiając widzowi przestrzeń do własnej interpretacji.
Kompozycja jest wertykalna, smukła, podzielona na dwie wyraźne strefy. Górna część dominuje i przedstawia abstrakcyjne formy, natomiast dolna zawiera bardziej rozpoznawalne, choć wciąż zniekształcone, postacie ludzkie. Podział ten wprowadza element dualizmu i napięcia. W górnej części kompozycji dominują organiczne, płynne formy, przypominające dym, chmury lub wodę. Z tych form wyłaniają się elementy, które można interpretować jako profile twarzy, dzioby ptaków lub inne fantastyczne kształty. Całość sprawia wrażenie ruchu, transformacji i nieuchwytności. W dolnej części widoczne są dwie smukłe, wydłużone postacie ludzkie, ustawione naprzeciwko siebie. Ich ciała są zniekształcone i uproszczone do niemal linearnych form. Postacie te zdają się być w interakcji, być może w trakcie rozmowy lub konfrontacji. Bertrandt posługuje się delikatną, precyzyjną kreską ołówka, tworząc subtelne cieniowania i modelując formy. Linie są płynne i dynamiczne w górnej części kompozycji, natomiast bardziej statyczne i linearne w dolnej. Cieniowanie jest miękkie, budując wrażenie głębi i trójwymiarowości, zwłaszcza w górnej strefie. Tło jest jednolite, delikatnie rozmyte, co koncentruje uwagę na postaciach i formach. Brak konkretnych elementów tła pozwala skupić się na relacji między elementami kompozycji. Praca emanuje tajemniczością, napięciem i niejednoznacznością. Kontrast między abstrakcyjną górną strefą a bardziej figuratywną dolną, a także zniekształcone postacie, budują wrażenie niepokoju i niepewności.
Tytuł „Negocjacje” nadaje pracy klucz interpretacyjny. Sugeruje on, że praca odnosi się do procesu negocjacji, rozumianego jako interakcja między dwoma stronami, w której dochodzi do wymiany argumentów, ustępstw i dążenia do porozumienia.
Górna, abstrakcyjna strefa może symbolizować sferę idei, koncepcji, emocji i niejasnych intencji, które towarzyszą negocjacjom. Dolna, figuratywna strefa, z dwiema postaciami, może reprezentować konkretne działania, rozmowy i interakcje między negocjatorami.
Zniekształcone ciała postaci mogą symbolizować trudności w komunikacji, nieporozumienia i napięcia, które często towarzyszą negocjacjom.
Płynne, dynamiczne formy w górnej części kompozycji mogą odzwierciedlać zmienność sytuacji negocjacyjnej, fluktuację nastrojów i dynamiczną wymianę argumentów.
Kontrast między abstrakcyjną górną strefą a bardziej konkretną dolną może symbolizować konflikt między sferą idei, emocji i intencji a sferą realnych działań i interakcji, który jest nieodłącznym elementem procesu negocjacyjnego.