Zwrotniczy, 1997 (472)
Zwrotniczy, 1997 (472)
Technika: ołówek, papier
Wymiary: 21 x 29,6 cm
Rok: 1997
Rysunek Andrzeja Bertrandta zatytułowany „Zwrotniczy” z 1997 roku, wykonany ołówkiem na papierze o wymiarach 21 x 29,6 cm, przedstawia abstrakcyjną kompozycję, w której można dostrzec elementy figuralne i pejzażowe.
Tytuł „Zwrotniczy” sugeruje obecność postaci lub elementu pełniącego rolę kontrolną, kierunkową, związaną ze zmianą toru lub kierunku. Może to być odniesienie do osoby obsługującej zwrotnice kolejowe, ale w kontekście abstrakcyjnego rysunku, interpretacja ta nabiera szerszego, symbolicznego znaczenia.
Kompozycja jest diagonalna i dynamiczna. Ukośne linie i kontrasty światłocieni nadają rysunkowi wrażenie ruchu i napięcia.
Technika ołówkowa pozwala na uzyskanie szerokiej gamy walorów – od delikatnych szarości po głębokie czernie. Widoczne są zarówno delikatne kreski, jak i mocniejsze cieniowanie, co buduje wrażenie trójwymiarowości i faktury.
Na rysunku dominują dwa główne elementy:
„Postać” lub „element zwrotniczy”: W centralnej części kompozycji, biegnącej ukośnie od góry do dołu, widoczny jest jasny, wydłużony kształt, przypominający nieco uproszczoną sylwetkę ludzką lub strzałę. Kształt ten jest otoczony ciemniejszym tłem, co wzmacnia jego wyrazistość. W górnej części tego elementu można dostrzec okrągły element, przypominający oko. Całość może być interpretowana jako symbol zwrotniczego, osoby lub mechanizmu decydującego o kierunku.
„Pejzaż” lub „tło”: Tło rysunku jest nieregularne, z licznymi kreskami i cieniowaniami, tworzącymi wrażenie nierównej powierzchni, być może skalistego terenu lub abstrakcyjnego pejzażu. W lewej górnej części widoczny jest element przypominający dłoń, co dodatkowo wprowadza element figuralny. Całość tła tworzy wrażenie głębi i przestrzeni.
Podsumowując, rysunek „Zwrotniczy” Andrzeja Bertrandta to intrygująca praca, która łączy elementy abstrakcyjne z sugestiami figuratywnymi i pejzażowymi. Tytuł nadaje jej dodatkowy wymiar symboliczny, sugerując tematykę wyboru, kierunku i relacji między człowiekiem a otoczeniem. Użycie ołówka i zróżnicowane cieniowanie budują wrażenie głębi i dynamiki. Numer katalogowy 472 pozwala na identyfikację konkretnej pracy w dorobku artysty.