Wichry z wiatrakiem – 2006 (437/I)
Chcę kupić


Andrzej Bertrandt, Wichry z wiatrakiem – 2006 (437/I)

Wichry z wiatrakiem – 2006 (437/I)
Technika: ołówek, papier
Wymiary: 29,6cm x 21cm
Rok: 2006


„Wichry z wiatrakiem – 2006 (437/I)” to sugestywna praca, która w prosty, ale jednocześnie metaforyczny sposób oddaje siłę natury i relację człowieka z otaczającym go światem. Kontrast między małym wiatrakiem a potężnymi wichrami, dynamiczne linie i stonowana kolorystyka tworzą dzieło o silnym oddziaływaniu. Jest to typowe dla stylu Andrzeja Bertrandta, który operuje sugestią i metaforą, pozostawiając widzowi przestrzeń do własnej interpretacji.

Kompozycja jest wertykalna, smukła, co podkreśla dynamikę i kierunek wiatru. Można ją podzielić na dwie główne strefy: dolną, przedstawiającą krajobraz z wiatrakiem, i górną, zdominowaną przez dynamiczne formy symbolizujące wiatr. W dolnej części kompozycji widzimy uproszczony krajobraz z wiatrakiem. Wiatrak jest mały w stosunku do reszty kompozycji, co podkreśla potęgę wiatru. Krajobraz jest płaski, z delikatnie zaznaczoną linią horyzontu. Górną część kompozycji wypełniają dynamiczne, wirujące linie i kreski, symbolizujące wichry. Formy te są abstrakcyjne, ale sugestywne, budując wrażenie siły i ruchu powietrza. W górnej części, w centralnym punkcie, widoczny jest okrąg, który można interpretować jako słońce lub księżyc, a może jako oko cyklonu. Bertrandt posługuje się zróżnicowanymi kreskami – od delikatnych, niemal niewidocznych, po mocne, zdecydowane. Linie są dynamiczne, wirujące, budujące wrażenie ruchu i energii. Cieniowanie jest subtelne, dodając kompozycji głębi. Tło jest jednolite, delikatnie rozmyte, co koncentruje uwagę na centralnych elementach kompozycji – wiatraku i wichrach. Praca jest monochromatyczna, wykonana ołówkiem na papierze. Odcienie szarości są zróżnicowane, co pozwala na uzyskanie efektów światłocieniowych i modelowanie form.

Tytuł „Wichry z wiatrakiem” jest dosłowny, ale jednocześnie metaforyczny. Opisuje on zjawisko atmosferyczne, ale może również odnosić się do innych, bardziej abstrakcyjnych pojęć.

Wichry symbolizują potęgę natury, jej nieokiełznaną siłę. Wiatrak, jako element stworzony przez człowieka, jest wobec tej siły mały i bezbronny.
Wiatrak może być interpretowany jako symbol ludzkiej próby ujarzmienia sił natury, wykorzystania ich do własnych celów. Jednak w obliczu wichrów ta próba wydaje się skazana na niepowodzenie.
Wichry symbolizują również przemijanie, zmiany, nieustanny ruch. Wiatrak, jako element statyczny, jest wystawiony na działanie tych sił, co może symbolizować nietrwałość i zmienność rzeczywistości.
Wichry mogą symbolizować burzę emocji, wewnętrzne konflikty i napięcia. Wiatrak w tym kontekście może reprezentować punkt odniesienia, stały element w zmiennym świecie emocji.