Samuraj – 2000 (643)
Samuraj – 2000 (643)
Technika: kredki, ołówek, papier
Wymiary: 17,5cm x 13cm
Rok: 2000
„Samuraj – 2000 (643)” to intrygująca i wieloznaczna praca, która odwołuje się do symboliki samuraja, ale interpretuje ją w sposób oryginalny i abstrakcyjny. Hybrydalna forma postaci, dynamiczna kompozycja i stonowana kolorystyka tworzą dzieło o silnym oddziaływaniu. Tytuł nadaje pracy pewien kontekst kulturowy, ale abstrakcyjny charakter kompozycji pozwala na wielorakie interpretacje, związane z walką wewnętrzną, siłą, determinacją i duchowością. Jest to typowe dla stylu Andrzeja Bertrandta, który operuje sugestią i metaforą, pozostawiając widzowi przestrzeń do własnej interpretacji.
Kompozycja jest wertykalna i dynamiczna, z centralnie umieszczoną postacią, która sprawia wrażenie ruchu lub biegu. Postać ta jest jednak zdekonstruowana i łączy elementy ludzkie z fantastycznymi, co nadaje jej charakter symboliczny. Głównym motywem jest hybrydalna postać, którą tytuł identyfikuje jako „Samuraja”. Widzimy ludzkie nogi w dynamicznej pozie, sugerujące bieg lub skok. Natomiast górna część ciała jest abstrakcyjna i złożona z różnych elementów: oko, pióra, ostre linie przypominające ostrza. To połączenie elementów ludzkich i nieludzkich, realistycznych i abstrakcyjnych, jest kluczowe dla interpretacji dzieła. Praca jest wykonana przy użyciu kredek i ołówka, co pozwala na uzyskanie subtelnych przejść tonalnych i delikatnych barw. Dominują odcienie szarości, błękitu, żółci i brązu. Kolory są stonowane i nie tworzą silnych kontrastów, co wzmacnia wrażenie eteryczności i niejednoznaczności. Bertrandt posługuje się zróżnicowanymi kreskami – od delikatnych, niemal niewidocznych, po mocniejsze, zdecydowane. Linie są dynamiczne i sugerują ruch, zwłaszcza w partii nóg i elementów przypominających pióra lub ostrza. Tło jest jednolite, delikatnie rozmyte, co koncentruje uwagę na postaci. Brak konkretnych elementów tła pozwala skupić się na symbolice i ekspresji.
Tytuł „Samuraj” wprowadza konkretny kontekst kulturowy, odwołując się do japońskich wojowników. Jednak przedstawiona postać nie jest typowym wizerunkiem samuraja. To raczej symboliczna interpretacja idei samuraja, jego cech i wartości.
Hybrydalna forma postaci może symbolizować wewnętrzne konflikty i dualizm, które tkwią w każdym człowieku. Walka samuraja może być interpretowana jako walka z własnymi słabościami, dążenie do doskonałości i samodoskonalenia.
Dynamiczna poza postaci i elementy przypominające ostrza mogą symbolizować siłę, determinację i gotowość do walki. Jednak brak typowych atrybutów samuraja (np. miecza, zbroi) sugeruje, że ta siła ma charakter bardziej wewnętrzny, duchowy.
Wyraźnie zaznaczone oko może symbolizować czujność, obserwację i świadomość, które są ważnymi cechami wojownika.
Abstrakcyjne elementy w górnej części ciała mogą symbolizować nieuchwytną naturę ducha walki, intuicji i instynktu.