Maska czarna, 1998 (490)
Maska czarna, 1997 (490)
Technika: ołówek, węgiel, papier
Wymiary: 21 x 29,6 cm
Rok: 1998
„Maska Czarna” (czasami spotykany też jako „Czarna Maska”) przedstawia podobny motyw do wcześniej omawianego „Biała Maska”, czyli połączenie ludzkiej twarzy z ptasim elementem, tym razem z wyraźnym zaakcentowaniem ciemnych tonów.
Tytuł „Maska Czarna” podkreśla mroczny i tajemniczy charakter przedstawienia. „Czarna” może odnosić się zarówno do kolorystyki, jak i do symboliki – czerni jako koloru żałoby, tajemnicy, nieznanego.
Podobnie jak w „Białej Masce”, kompozycja jest statyczna, skupiona na profilowym ujęciu głowy. Centralnym punktem jest hybrydalna twarz, zajmująca większą część kadru. Technika rysunku opiera się na ołówku, z wyraźnym użyciem cieniowania i światłocienia. W odróżnieniu od „Białej Maski”, tutaj dominują ciemne tony, a kontrasty są silniejsze. Cieniowanie jest gęste i intensywne, szczególnie w obrębie ptasiego dzioba i oka, co potęguje wrażenie głębi i trójwymiarowości. Widoczne są również delikatne linie i rozcieranie ołówka, nadające pracy subtelności.
Rysunek przedstawia profil ludzkiej twarzy, z której wyrasta ptasi dziób. Oko, umieszczone w miejscu, gdzie zazwyczaj znajduje się ludzkie oko, jest duże, okrągłe i wyraźne, z zaznaczoną źrenicą. Dziób jest masywny i ostry, dominujący nad resztą twarzy. Ciemne cieniowanie wokół oka i dzioba wzmacnia ich wyrazistość i nadaje im groźny wygląd. Reszta twarzy jest rysowana delikatniej, z subtelnym cieniowaniem, co kontrastuje z mocno zaakcentowanym dziobem i okiem. Tło jest jasne, co dodatkowo eksponuje ciemną postać.
„Czarna Maska” to praca o silnym, mrocznym oddziaływaniu. Ciemna kolorystyka, intensywne cieniowanie i wyrazisty dziób nadają jej niepokojący i tajemniczy charakter. Rysunek prowokuje do refleksji nad ukrytymi aspektami ludzkiej natury, transformacją i dualizmem. Kontrast między „Białą Maską” a „Czarną Maską” może sugerować dwa różne aspekty tej samej idei, dwie strony medalu.