Alegoria – 1998 (404/Ⅱ)
Alegoria – 1998 (404/Ⅱ)
Technika: ołówek, tusz, papier
Wymiary: 29cm x 36cm
Rok: 1998
„Alegoria – 1998 (404/Ⅱ)” to intrygująca i wieloznaczna praca, która zachęca do refleksji i interpretacji. Dynamiczna kompozycja, zniekształcona forma i symboliczny tytuł tworzą dzieło o silnym oddziaływaniu. Podobnie jak w innych pracach Bertrandta, widzimy tu operowanie sugestią i metaforą, pozostawiając przestrzeń dla wyobraźni. Użycie ołówka i tuszu wzmacnia ekspresję i dodaje pracy głębi.
Kompozycja jest dynamiczna, z silnym ukośnym układem elementów. Dominuje forma przypominająca głowę lub profil zwierzęcy, skierowany w lewo. Głównym elementem jest organiczny kształt, który można interpretować jako głowę ptaka, ryby, a nawet fantastycznego stwora. Kształt ten jest złożony z wielu linii, kresek i plam, tworzących wrażenie ruchu i transformacji. Szczególnie widoczne jest to w partii „szyi” lub „tułowia”, gdzie linie układają się w poziome pasy. Artysta stosuje zróżnicowane kreski – od delikatnych, niemal niewidocznych, po mocne, zdecydowane. Miejscami widać użycie tuszu, który wzmacnia kontrasty i dodaje głębi. Szczególnie w partii „głowy” widoczne są gęste kreski, budujące wrażenie faktury. Tło jest jednolite, delikatnie cieniowane, co koncentruje uwagę na centralnej formie. Cieniowanie to jest jednak na tyle subtelne, że nie odciąga uwagi od głównego motywu. Praca emanuje pewną tajemniczością i niepokojem. Zniekształcona forma i dynamiczna kompozycja budują napięcie.
Tytuł „Alegoria” sugeruje, że praca ma charakter symboliczny, odnosi się do pewnych idei lub pojęć. W kontekście widocznego kształtu, można rozważać kilka interpretacji:
Forma przypominająca zwierzę może symbolizować instynkty, naturę, pierwotne siły. Zniekształcenie tego wizerunku może sugerować konflikt między naturą a kulturą, między instynktem a rozumem.
Dynamiczne linie i kreski mogą symbolizować proces przemiany, transformacji, ewolucji. Kształt wydaje się być w ciągłym ruchu, zmieniając się i ewoluując.
Zniekształcona forma może również odnosić się do ludzkiej kondycji, jej złożoności i niejednoznaczności. Może symbolizować wewnętrzne konflikty, lęki i pragnienia.
W centralnej części „głowy” widoczne jest oko, które nadaje całości wrażenia świadomości i obserwacji.
Linie mogą symbolizować upływ czasu, warstwy doświadczeń, historię.
Kontrast ołówka i tuszu. Zastosowanie obu technik pozwala artyście na uzyskanie zróżnicowanych efektów fakturalnych i wzmocnienie ekspresji.